Ληστρικό παιχνίδι των μονοπωλίων

Για μια ακόμα φορά «ξαναχτυπούν» αλευροβιομήχανοι, μεγαλέμποροι και μεγαλοεισαγωγείς. Αφορμή για νέα κερδοσκοπικά παιχνίδια σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και των παραγωγών σιταριού βρήκαν οι αλευροβιομήχανοι και μεγαλέμποροι - μεγαλοεισαγωγείς. Το εμπάργκο εξαγωγών σιταριού και οι πυρκαγιές της Ρωσίας, σε συνδυασμό με εκτιμήσεις ότι σε μεγάλες σιτοπαραγωγούς χώρες η παραγωγή θα είναι μειωμένη φέτος, χρησιμοποιούνται για να γίνει μια νέα άγρια κερδοσκοπική επίθεση στο λαό με νέες μεγάλες ανατιμήσεις στο αλεύρι, στο ψωμί, στα αρτοποιητικά προϊόντα και στα ζυμαρικά. Και όχι μόνο. Ηδη, σύμφωνα με πληροφορίες που ήδη δημοσίευσε ο «Ρ», μεγαλέμποροι που προμηθεύουν τους κτηνοτρόφους με ζωοτροφές ανέβασαν ήδη τις τιμές των προϊόντων τους, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ακόμα περισσότερο το κόστος εκτροφής ζώων, κάτι που εύλογα μπορεί να οδηγήσει σε ανατιμήσεις τόσο των κτηνοτροφικών όσο και των προερχόμενων από την κτηνοτροφία γαλακτοκομικών προϊόντων.

Το παιχνίδι που παίζουν τα μεγάλα κερδοσκοπικά συμφέροντα είναι αισχρό και προκλητικό. Πριν ακόμα καλά καλά εμφανιστούν σημάδια ανόδου στην τιμή του σιταριού οι αλευροβιομήχανοι άρχισαν τις μεθοδεύσεις για να πετύχουν μεγάλη αύξηση στην τιμή του αλευριού. Το ίδιο έργο είχε παιχτεί το 2007 με αφορμή τα διεθνή χρηματιστηριακά παιχνίδια με την τιμή του σιταριού. Τότε η τιμή στο σιτάρι ανέβηκε και αυτόματα ανέβηκε και η τιμή στο αλεύρι και στο ψωμί. Ομως, όταν το 2009 η τιμή στο σιτάρι έπεσε κατά 50%, ούτε η τιμή στο αλεύρι μειώθηκε ούτε στο ψωμί, ούτε στα αρτοσκευάσματα και στα ζυμαρικά.

Οι μεγαλέμποροι και αλευροβιομήχανοι αγόρασαν το μαλακό σιτάρι παραγωγής 2009 με τιμή από 8 μέχρι 12 λεπτά. Την ίδια τιμή έδιναν μέχρι πρότινος για την παραγωγή του 2010. Το προηγούμενο διάστημα οι μεγαλέμποροι και αλευροβιομήχανοι έδειχναν αγοραστική αδιαφορία για λόγους εκβιασμού και κερδοσκοπίας σε βάρος των παραγωγών. Οντως οι τιμές στο σιτάρι, τόσο στο μαλακό όσο και στο σκληρό, άρχισαν να ανεβαίνουν στις διεθνείς αγορές το τελευταίο διάστημα. Για παράδειγμα, στο μαλακό από 12 - 13 λεπτά το κιλό που κυμαινόταν η τιμή τον Ιούνη σε Αγγλία και Γαλλία, πήγε τον Ιούλη στα 15 - 17 λεπτά τον Ιούλη και μέσα στον Αύγουστο στα 18 - 21 λεπτά. Ετσι και στην Ελλάδα τις τελευταίες μέρες άρχισαν να τσιμπάνε λίγο οι τιμές και στις λίγες αγοραπωλησίες που γίνανε η τιμή δεν ξεπέρασε τα 18 λεπτά.

Αυτό, όμως, δε σημαίνει νέα μεγάλη άνοδο της τιμής στο μαλακό σιτάρι. Η τιμή στο μαλακό σιτάρι το 2007 και το 2008 είχε φτάσει τα 30 λεπτά και στο σκληρό σιτάρι τα 40 λεπτά, αλλά η μέση τιμή που πούλησαν οι παραγωγοί και τα δύο αυτά χρόνια ήταν 22 λεπτά. Από την άλλη, το 2005 η μέση τιμή στο μαλακό σιτάρι ήταν 13 λεπτά το κιλό και το 2006 12 λεπτά. Για το 2009 η μέση τιμή εκτιμάται στα 11 λεπτά. Και όπως φαίνεται δεν πρόκειται να ξεπεραστεί η τιμή παραγωγού της περιόδου 2007 και 2008. Αλλά οι αλευροβιομήχανοι θέλουν να πετύχουν και νέες πρόσθετες αυξήσεις στις πρόσθετες αυξήσεις που είχαν βάλει το 2007 και το 2008... Αν τώρα το 2011 η τιμή ξαναπέσει στα 10 λεπτά, δεν τρέχει τίποτα γι' αυτούς. Συνεχίζουν να κερδίζουν ακόμα περισσότερο. Αν βέβαια η τιμή το 2012 ξαναπάει στα 20 λεπτά, θα ξαναζητήσουν νέες αυξήσεις...
Ληστρικό παιχνίδι

Το ζήτημα είναι ότι με την πολιτική της «απελευθέρωσης» ενεργοποιήθηκε ένα άνευ προηγουμένου ληστρικό παιχνίδι από τους «μεγάλους» του κυκλώματος. Ετσι, φτάσαμε ήδη στο σημείο μια φραντζόλα ψωμί, που λέγεται του κιλού, αλλά είναι 700 γραμμάρια, να έχει τιμή 1,60 ευρώ και για να την αγοράσει ένας παραγωγός θα πρέπει να πουλήσει 15 - 16 κιλά μαλακό σιτάρι! Επιπλέον, ενώ τη δεκαετία του '90 η τιμή του ψωμιού σε σχέση με την τιμή του σιταριού ήταν τριπλάσια, πριν την καθιέρωση του ευρώ (2001) ήταν ήδη πενταπλάσια και τώρα είναι υπερδεκαπλάσια! Τη διαφορά την πληρώνουν οι παραγωγοί με τις όλο και πιο συμπιεσμένες τιμές και οι λαϊκές οικογένειες που ακριβοπληρώνουν ένα από τα πλέον στοιχειώδη και απαραίτητα προϊόντα.

Γίνεται φανερό πως η κυριαρχία των επιχειρηματικών ομίλων - μονοπωλίων στο σιτάρι, όπως και στα τρόφιμα, όπως και παντού, λειτουργεί ληστρικά σε βάρος των εργαζομένων, των μικρών και μεσαίων παραγωγών. Τα μονοπώλια και τα διεθνή χρηματιστηριακά κεφάλαια στο χώρο των προϊόντων, αυτοί που στην ουσία δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την αλυσίδα σιτάρι - αλεύρι - ψωμί, διαμορφώνουν επαχθείς συνθήκες και όρους σε βάρος των εργαζομένων και των παραγωγών. Ενας λόγος που επηρεάζει την ανοδική πορεία των τιμών των τροφίμων είναι το γεγονός ότι τα περισσότερα τρόφιμα (σιτάρι, καλαμπόκι, ρύζι, σόγια) δεν αγοράζονται ως προϊόντα, αλλά ως μετοχές. Αυτό επιτρέπει στα λεγόμενα κερδοσκοπικά κεφάλαια να παίζουν με τις τιμές των τροφίμων, όπως παίζουν με τις τιμές του πετρελαίου, ή τις τιμές των ακινήτων. Πράγμα που συμβαίνει ξανά στο σιτάρι, μετά το «παιχνίδι» που είχε γίνει το 2007.

Να σημειωθεί σχετικά ότι τη βδομάδα που πέρασε έγινε πολύς ντόρος για το αν θα βάλει πλαφόν ή όχι στις εξαγωγές μαλακού σιταριού και κριθαριού η Ουκρανία. Τα τηλεγραφήματα ανέφεραν ότι θα εξαχθούν μόνο 3.500.000 τόνοι μαλακού σιταριού από την Ουκρανία έναντι 9.000.000 περίπου που είναι οι ετήσιες εξαγωγές της. Πληροφορίες ανέφεραν πως αυτή την απόφαση θα έπαιρνε την περασμένη Τετάρτη η κυβέρνηση της Ουκρανίας. Τελικά η σχετική απόφαση παραπέμφθηκε για τις 25 του Αυγούστου...